پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

درک ما از ناصرالدین شاه و عصر قاجاریه، تا حد زیادی متاثر و محدود به متون تاریخی تدوین شده در دوره پهلوی هاست. به همین دلیل، شاید به بسیاری از زوایای پنهان این دوره که به تعبیر احمد سیف «قرن گمشده» است، وقوف کامل نیافته ایم. به عنوان مثال، در نگاه اغلب ما، ناصرالدین شاه، فردی ابله، فرومایه، مذبذب، زن باره و فاسدی است که کار اصلی اش وطن فروشی و نخبه کشی و ساخت و پاخت با روس و انگلیس، و اوج دنائتش قتل امیر کبیر مظلوم بود. اما از کنار این پرسش هم نمی توان گذشت که که اگر او چنین بود (که واقعا هم بود)، چگونه توانست ۵۰ سال بر ایران حکومت کند؟ آن هم در دوره ای که وزش و لرزش انقلاب صنعتی انگلیس و انقلاب سیاسی فرانسه، تمام دول و ملل دنیا را دستخوش تغییرات و دگرگونی های عمیق سیاسی و اجتماعی و اقتصادی کرده بود!واقعیت این است که ناصرالدین شاه قاجار، برخلاف تصویری که از او غالب شده است، انسان ناآگاه و بی خبری نبود و در قیاس با شاهان قاجار و اکثر شاهزادگان و والیان وقت، حتی یک سر و گردن هم در آشنایی با اوضاع جهان و ظرایف عرصه سیاست ایران، از آنها بالاتر بود. همه هنرهای زمانه از شعر، نقاشی، خطاطی و خطابه خوانی گرفته تا تیراندازی، سوارکاری، نویسندگی و دلربایی را در خود داشت، الا یک هنر؛ «هنر حکمرانی و حکمروایی»! او بیش از چگونه حکومت کردن، «چگونه در قدرت ماندن» را بلد بود و این هنر سیاه را به بهترین شکل و با بدترین روش به کار بست. با لطایف الحیلی خودش را در دل توده ها و چشم نخبگان فرو کرد و همه را فریب داد تا خودش بی رقیب بماند.

تالکوت پارسونز و آنتونی گیدنز تلاش کرده اند تا به یک پرسش کانونی در جامعۀ سرمایه داری پاسخ دهند: با افزایش ثروت ملی و ثروت طبقۀ سرمایه دار، چگونه می‌توان عامۀ مردم را نسبت به کشور، تعلق خاطر آن‌ها به نظام سیاسی/اقتصادی، حفظ قرارداد اجتماعی و نظم عمومی تداوم بخشید؟ در پاسخ باید گفت که در اقتصاد سیاسی کشورها، سه بازیگر اصلی وجود دارد: حاکمیت، بخش خصوصی و عامۀ مردم (مصلحت عامه). سرنوشت سیاسی کشور‌ها تحت تاثیر دینامیکی است که در میان این سه بازیگر وجود دارد. ادبیات جهانی، واژه حکمرانی (تعامل دولت، بخش خصوصی و حقوق عامه) را بعنوان مبنای کنش متعادل و پیش رونده در حوزه‌های مختلف، مورد پذیرش قرار داده است. در خصوص ایران و در حوزه اقتصاد، این سوال مطرح می‌شود که چگونه با رویکرد حکمرانی، می‌توان اقدام به کاهش تورم دو رقمی در کشور نمود؟ در پاسخ باید گفت که، با توجه به هزینه‌های فزایندۀ نهاد دولت و ناترازی نظام بانکی، منابع مالی برای سرمایه گذاری در تولید و زیرساخت‌های کشور بسیار محدود بوده و یا به علت محدودیت استخراج و مشکلات فروش نفت، به حداقل رسیده است. برای حاکمیت، حفظ وضع موجود با اندکی تعدیل‌های مقطعی تنها راهبرد واقع بینانه خواهد بود، زیرا اصلاحات بنیادی اقتصاد کشور، خانه تکانی‌های جدی سیاسی، فرهنگی و امنیتی به همراه خواهد داشت و ائتلاف‌های متفاوت سیاسی را به وجود خواهد آورد. طبعاً هیچ حاکمیتی با دست خود ساخت قدرت خود را متزلزل نمی‌کند ضمن اینکه در گونه شناسی لذاتِ متصورِ بشر، هیچ لذتی بالاتر از لذت قدرت قرار نمی‌گیرد. حفظ وضع موجود، توان اجرای یک راهبرد دراز مدت را ندارد، اما با تعدیل‌های ماهانه و شکار فرصت‌های کوتاه مدت، قابلیت عملیاتی شدن را دارد.

رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر که صبح روز چهارشنبه (۲۲ فروردین) با حضور هزاران نفر از مردم پایتخت در مصلای امام خمینی (ره) برگزار شد، فرمودند: رژیم خبیث اشتباه کرد و باید تنبیه شود و تنبیه هم خواهد شد. تحلیل گران در بررسی ابعاد این بیانات، معتقدند که رژیم صیهونیستی به زودی تجربه دو درد ترس و مرگ را با هم خواهد چشید. برخی از تحلیل گران از سه سناریوی جمهوری اسلامی برای ورود ضربه موثر و خاص، صحبت می‌کنند. سایه مرگ بر یگان دودیوان، سایرت یاهالوم، سایرت اوگاز و شاید سایرت متگل.

یکی از برنامه‌های شوق انگیز و پرحاشیه هر سال رهبر معظم انقلاب دیدار رمضانی با دانشجویان است که به‌رغم مشغله بسیار زیاد ایشان طی سال‌های متمادی هیچ‌گاه ترک نشده و هر سال با شور خاص خود ادامه پیدا کرده‌است. یک‌شنبه شب گذشته نیز یکی دیگر از این دیدار‌ها برگزار شد و رهبر معظم انقلاب ،دانشجو را عنصری جوان، پرتوان، پرانگیزه، اهل «علم و فکر و اندیشه» و آینده‌دار توصیف کردند و بیان داشتند که با توجه به این خصوصیات از دانشجویان توقع می‌رود نسبت به آینده، فعال و حساس باشند.رهبر در پاسخ به سخن یکی از نمایندگان تشکل‌ها درباره تفاوت دیدگاه ایشان با سال ۸۰ درباره «عدالت»، تأکید کردند: تفاوت این است که اصرار بنده بر عدالت بیشتر شده است.حضرت آیت‌الله خامنه‌ای «فردایی بهتر از امروز» را مقصود بزرگ و اصلی کشور و نظام خواندند و تأکید کردند: برای تحقق این هدف اساسی باید آرمان‌های مشخصی را تعریف کنیم. آرمان‌های جمهوری اسلامی نیز ذیل دو عنوان کلی«اداره کشور به شیوه اسلامی» و «ارائه الگویی به مردم جهان برای اداره خوب یک کشور» خلاصه می‌شود.

ایران بدلیل موقعیت ژئوپلتیکی خاص خود، از پتانسیل بالایی در حوزه ترانزیت برخوردار است. مشکل اینجاست که ضعف زیرساخت‌ها و کم توجهی به سرمایه گذاری کافی روی کریدور‌های حمل و نقلی کشور (با تاکید بر حمل و نقل ترکیبی)، این فرصت‌ها را بتدریج نابوده می‌کند. کشور‌های همسایه نیز با دو رویکرد رقابت و تخریب، اقدام به کاهش میزان اثر این قابلیت خاص کشور ایران کرده اند. تعریف کریدور فاور- بصره در عراق، کریدور دریای سرخ-عربستان، کریدور دریایی ازبکستان- آذربایجان، کریدور کراچی پاکستان- افغانستان، طمعه اسرائیل و ترکیه به زنگ زور و حمایت از آذربایجان در درگیری با ارمنستان، نمونه‌هایی از این اقدامات رقابتی- تخریبی محسوب می‌شوند. در نهایت اینکه، دامن زدن به اقتصاد سیاسی در کشور، باعث افزایش ریسک در فعالیت‌های اقتصادی شده و با وجود ارزانتر بودن مسیر ایران، شاهد کاهش تمایل به استفاده از این مسیر برای جابجایی جهانی کالا هستیم. سوال اینجاست که در چنین وضعیتی آیا باید دلخوش به آمار‌های موردی گمرک و مرکز آمار ایران بود (مرکز آمار ایران گزارش عملکرد ترانزیت خارجی در سال ۱۴۰۲ را منتشر کرده است. براساس این آمارها، در سال ۱۴۰۲ حجم ترانزیت خارجی کشورمان به ۱۷.۸ میلیون تن رسیده است. بررسی وضعیت عملکرد ترانزیت خارجی کشور در بازه زمانی سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۴۰۲ نشان می‌دهد سال ۱۴۰۲ رکورد ترانزیت خارجی ایران شکسته شده است)، یا اینکه بشکل پویا روی تقویت سرمایه گذاری منجر به ساخت کریدور‌های حمل و نقلی کشور، جذاب سازی استفاده از این مسیر‌ها برای فعالان اقتصادی خارجی و کاهش ضریب اثر اقتصاد سیاسی، اقدام نمود؟

وزیر اقتصاد از وضعیت مطلوب ایران در حوزه بدهی‌های خارجی خبر داده و گفته «وضعیت دولت ما از نظر بدهی از آمریکا، ژاپن، ایتالیا و هفت کشور بهتر است». گفته‌ای که این سؤال را ایجاد می‌کند که آیا وزیر اقتصاد، اقتصاد نمی‌داند؟ در شرایط اقتصادی که کشور در چرخه ای معیوب از رانت و انحصار و اقتصاد سیاسی ضد تولید، گرفتار شده و یکی از راه های خروج از بن‌بست ، جذب سرمایه جدید و احتمالا دریافت تسهیلات خارجی، با رویکرد توانمندسازی و تسهیل در تحقق رشد هشت درصدی منجر به خروج از بحران اقتصادی است، وزیر اقتصاد از چه چیزی حرف می زند؟ برخی از کارشناسان اقتصادی معتقد هستند که کشورهای دنبال کننده اقتصاد پویا ، سراغ بدهی خارجی می‌روند و با این کار نرخ رشد اقتصادی خود را بهبود می‌دهند. حال مشخص نیست که در چنین شرایطی چرا وزیر اقتصاد باید به کاهش بدهی خارجی افتخار کند؟ آیا منظور وی ، نوعی ویترین چینی بر اساس شاخص های اتمیسم و منفرد اقتصادی ( با عدم نظرداشت به کلیت اقتصاد و ماهیت هم بند و یکپارچه ان) بوده است؟ یا اینکه با توجه به رشد پائین اقتصادی کشور و عدم توان پاسخگویی به پرداخت اصل و فرع بدهی و همچنین وجود رانت و فساد اقتصادی، پرهیز از ابتلا به بدهی خارجی را مفید ارزیابی کرده اند؟

اخیرا، ایران به صورت مستقیم به مقر‌های اطلاعاتی موساد در خاک عراق حمله کرده است.ادعا می شود که ایران همچنین تنها چند هفته با تولید سلاح هسته‌ای فاصله دارد و نیروی نظامی این کشور در برابر حملات اولیه علیه تاسیسات موشکی و هسته‌ای اش بیش از گذشته مصون هستند.برای دهه‌های متمادی، اکثر تحلیلگران امنیتی تصور می‌کردند که تسلیحات هسته‌ای اعلام نشده اسرائیل تنها برای ایجاد بازدارندگی در برابر حملات مورد استفاده قرار می‌گیرند و اینکه ایران توان حمله مستقیم به اسرائیل را ندارد.یکی از سناریوهای طرح شده در این شبیه سازی بدین صورت است که، اسرائیل از تسلیحات موشکی -هسته ای دوربرد خود برای هدف قرار دادن سایت‌های هسته‌ای و موشکی کلیدی ایران استفاده می‌کند. تقریبا بلافاصه، نیرو‌های نیابتی ایران یعنی حزب الله و حوثی‌ها با حملات موشکی به خاک اسرائیل واکنش نشان می‌دهند. در برابر حملات بیشتر نیرو‌های نیابتی پیش دستی کند و حملاتی هوایی علیه مقر‌های این نیرو‌ها انجام می‌دهد. این حملات موجب کشته شدن بیش از ۲ هزار شهروند عرب می‌شود. ایران مستقیما واکنش نشان می‌دهد و با استفاده از فرصت تضعیف سامانه‌های دفاعی موشکی اسرائیل، تاسیسات هسته‌ای و ساختمان‌های وزارت دفاع آن را در تل آویو هدف قرار می‌دهد که موجب کشته شدن غیرنظامیان اسرائیلی بیشتری می‌شود. همزمان، ایران نیز اعلام می‌کند که از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای خارج شده و این سیگنال را ارسال می‌کند که آماده استفاده از تسلیحات هسته‌ای است.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

در پی تعامل سازنده ایجادشده بین دستگاه قضایی و سازمان اطلاعات سپاه، در پرونده بابک زنجانی یک تحول بزرگ بوقوع می پیوندد. در ابتدا اموال بابک زنجانی با همکاری خودش در خارج از کشور شناسایی و سپس سازمان اطلاعات سپاه با طراحی اطلاعاتی، مدیریت پیچیده بازگرداندن اموال زنجانی به داخل ایران را برعهده می گیرد. سوال در افکار عمومی دوباره شکل می‌گیرد که آقا محمد پرونده بابک زنجانی اینبار چه کسی بوده؟! جواب دقیقی برای آن نداریم ولی آقا محمدها همان چهره‌هایی هستند که در گمنامی موقع گره خوردن پرونده های پیچیده امنیتی و یا فسادهای سیاسی و اقتصادی گره‌گشایی می‌کنند.

با وجود تاکیدات برنامه ششم توسعه کشور بر استقرار جمعیت در ساحل خلیج فارس و دریای عمان (چهار برابر شدن جمعیت از یک میلیون و نیم به بیش از ۶ میلیون نفر)، در شرایط کنونی نزدیک به ۲ درصد جمعیت کشور در این مناطق، ساکن بوده و این در حالی است که در کشور‌های دارای مرز دریایی تا ۸۰ درصد جمعیت آن‌ها در سواحل مستقرند. استقرار جمعیت در سواحل خلیج فارس و دریای عمان کشور نیازمند توسعه آن مناطق از طریق ایجاد زیرساخت‌های لازم منجر به مناسب شدگی منطقه برای زیست پذیری نظیر ایجاد تأسیسات آب شیرین کن (با توجه به کاهش منابع آبی در مناطق مرکزی کشور) و تأسیسات زیربنایی و روبنایی شهری و استقرار صنایع مختلف به ویژه صنایع آب بر و ... می‌باشد. ساخت سکونتگاه‌های ساحلی در ۲۷ نقطه از کشور در شورای برنامه‌ریزی چهار استان ساحلی کشور یعنی هرمزگان، بوشهر، خوزستان و سیستان و بلوچستان مصوبه شده تا با احداث این سکونتگاه‌ها در هم‌پیوندی با استان‌های بدون ساحل، گامی در جهت تحقق اقتصاد دریامحور باشد. طرح توسعه سواحل مکران نیز با همین دلایل، می‌بایست قاعده گذاری می‌شد. اما آنچه که در عمل شاهد آن هستیم، فاصله داشتن برنامه‌های خیالی با عملکرد‌های شعارگونه است. راستی اسم مسئول سابق توسعه منطقه مکران چه بود؟ چرا کسی از عملکرد وی بازخواست نکرد؟ بشکل اتفاقی، یاد آیه یازده سوره رعد افتادیم. قرائت آن خالی از لطف نیست.

دکتر رضا داوری‌اردکانی باور دارد متفکری که در رؤیای پدید‌آمدن عهد و عصری دیگر باشد، چه‌بسا با عصر و عهد خود مخالفت کند. بسیاری از متفکران تنها دغدغه‌شان خلق مفاهیمی بوده است تا از عهد و عصر خود فراتر رفته و به انکار وضع موجود دست بزنند. همان‌گونه که دلوز می‌گوید کار فلسفه خلقِ مفاهیم است.

علی جنتی، عضو کابینه دولت یازدهم بعد از ردصلاحیت حسن روحانی در انتقاد به عملکرد شورای نگهبان، وارد میدان شده و مواردی را مطرح می کند که از قابلیت راستی آزمایی از یکطرف و پیگیری حقوقی از طرف دیگر برخوردار است. پدر را بدلیل تک رای بودن تبرئه می کند و آستین نقد را بالا می زند. می گوید عمیقاً اعتقاد دارم که شورای نگهبان و گرو‍‌ه‌های همسو با آن، عمدتا براساس دیدگاه‌های خاص سیاسی خود عمل می کنند. در دوره‌های مختلفی که من شاهد انتخابات مجلس خبرگان رهبری بوده‌ام، فقهای شورای نگهبان می‌دانند چه کسانی می‌توانند وارد مجلس خبرگان شوند و چه کسانی نباید وارد شوند. به برخی کاندیداها گفته اند در فلان استان تایید صلاحیت می شوید در فلان استان تایید صلاحیت نمی شوید. عناصر مرتبط با شورای نگهبان اگر با کاندیدایی موافق نباشند برای او پرونده‌سازی می‌کنند.

رضا صادقی معتقد است که رویکرد نظامی‌گری موفقیت‌هایی را در این میدان‌ها به دست آورد اما بزرگترین چیزی که از دست رفت؛ فراموش شدن بعد فرهنگی انقلاب بود که اتفاقا با خلقیات و روحیات عموم ایرانی‌ها سازگارتر بود زیرا آنان پیش از این، با اتکای به فرهنگ غنی خود توانسته بودند دامنه امپراطوری‌شان را از شرق آسیا تا میانه اروپا و آفریقا گسترش دهند و حتی به هنگام تجاوزات بزرگ مقدونیان، اعراب حجاز، مغولان و تاتارها به سرزمین ایران، با بهره‌گیری از این فرهنگ، بر بحران اشغالگری غلبه یابند.رویکرد اولویت دادن به نظامی‌گری برای نقش‌آفرینی در محیط پیرامون، نه فقط ایران را از فرصت ایجاد پیشرفت در کشور محروم کرد بلکه سرمایه کهن و ملی خود و هم چنین مزیت‌های به دست آمده در انقلاب را هزینه پشتیبانی از جریان مقاومت نمود که سه اشکال عمده را در پی داشت .

به مناسبت زادروز زنده‌یاد داریوش شایگان در چهارم بهمن ‌ماه، در برنامه «برخورد» تصمیم گرفته‌ایم نشستی در نقد و بررسی میراث فکری این متفکر برگزار کنیم و ازاین‌رو با دکتر حسین مصباحیان و دکتر احسان شریعتی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

با انعقاد تفاهم نامه میان سازمان بهزیستی کشور و بانک ملی ایران، علاوه بر تسهیل در دریافت تسهیلات قرض الحسنه حمایتی مسکن، اشتغال و اختصاص منابع جدید برای جامعه هدف سازمان بهزیستی، زمینه لازم برای بسترسازی مشارکت آسان‌تر خیرین ایجاد می‌شود. مدیرعامل بانک ملی با اشاره به حجم فعالیت‌ها و خدمات سازمان بهزیستی گفت: علاقه‌مند به افزایش تعاملات با سازمان بهزیستی هستیم، زیرا که این سازمان با توجه به حجم خدمات یکی از بزرگترین سازمان‌های کشور است و همه مردم کشور از خدمات این سازمان بهره مند می‌شوند.

سامانه ها و بانک های اطلاعاتی مشتریان و ارباب رجوع های بخش های دولتی و خصوصی هک می شود و اطلاعات افراد در معرض دید عمومی قرار می گیرد و داستان با چند هفته پوشش رسانه ای و چند معذرت خواهی و چند الدرم بلدرم کردن مقامات قضایی و سیاسی و غیره به فراموشی سپرده می شود. شاید در حد اعلا آن، یک پرونده قضایی هم تشکیل شود. اگر قرار است که مسئله هک شدگی با این سهولت نگاه و مماشات و رافعت مورد توجه قرار گیرد، آیا سنگ روی سنگ در روند توسعه فناوری بند خواهد شد؟ واقعا چرا هک می شویم؟ موضوعی که محمدعلی دادگسترنیا در متن حاضر بدان پرداخته است.

رهبر معظم انقلاب صبح روز سه شنبه ۲۶ دی ماه ، در دیدار نمایندگان ولی‌فقیه و ائمه جمعه سراسر کشور در حسینیه امام خمینی (ره) حضور، خواست و اقدام مردم را یک اصل اساسی در اسلام خواندند و با تحسین وفاداری، صبوری، علاقمندی، هوشمندی و فداکاری ملت ایران، گفتند: این مردم حتی با ظواهر متفاوت، مؤمنند و دل شان با خداست و باید به معنای واقعی کلمه قدر آنان را دانست و عمیقا به آنها محبت ورزید. امامک خامنه ای تاکید نمودند که نیازسنجی و مخاطب شناسی از الزامات خطبه های نماز جمعه است .

وزیر خارجه هند در نشست خبری مشترک با امیرعبداللهیان بیان داشت که هند علاقه مند است که از موقعیت منحصر به فرد ژئوپلیتیکی و جغرافیایی ایران در منطقه استفاده کند . موقعیتی که می تواند هند را به افغانستان و اوراسیا متصل کند. سوبرامانیام جایشانکار همچنین بر موضوع کریدر شمال-جنوب ایران تاکید نمود و مشارکت هند در توسعه یکپارچه نیز مورد گفتگو و رایزنی قرار گرفت. وزیر خارجه هند ضمن تاکید بر علاقه‌مندی دهلی نو به استفاده از موقعیت ژئوپلتیک ایران، گفت که با همتای ایرانی خود درباره کریدور شمال - جنوب و پروژه بندر چابهار رایزنی کرده است.

همه چیز سامانه های اعتبارسنجی در نگاه بیرونی جذاب است و مفید فایده بنظر می رسد و القا کننده ارتقا نوعی نظم مطلوب به شهروندان . اما این تصویرات سفید، زمانی واقعیت بیرونی پیدا می کند که بنوعی شاهد اثبات جامعیت و مانعیت شاخص های مورد توجه در این سامانه ها ، عدم ورود به حریم های خصوصی ، اطمینان از حساسیت سامانه ها به مسئله سواستفاده های شخصی و موردی،نظر داشت به حوزه حکمرانی و عدم آلودگی انها به دولتی گرایی باشیم.راه اندازی این سامانه ها با کم توجهی به اصول و الزامات فوق، می تواند منجر به نوعی سو استفاده سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فردی از شهروندان شود. بعنوان نمونه وقتی دست یک کارمند جز و پشت باجه نشین یک بانک برای رد کردن گزارش اخطار برای به تعویق افتادین مثلا یک ماهه یک اقساط و ایجاد اختلال در اعتبارسنجی مشتریان باز است( ان هم بدون قرصت دفاع دادن به وام گیرنده)، اسم این سامانه ، سامانه اعتبار سنجی نیست. اسمش را می گذاریم مزخرف غیرمشارکتی سلیقه محور . حساسیت این نگاه در حوزه امنیت ، چندین و چند برابر می شود. بعنوان مثال تصور کنید که چنین سامانه ای برای بحث حجاب وجود می داشت. آیا حجم تندروی ها و کندروی ها و خدای ناکرده نمک گیر کردن های منجر به فساد اخلاقی پشت پرده ، چقدر وحشتناک بود. در مجموع می توان بیان داشت که راه اندازی این سامانه ها یک الزام زندگی در دنیای جدید است. اما چنانچه در راه اندازی انها حساسیت های لازم در نظر گرفته نشود، با نوعی استعمار و استثمار جدید (آنهم از نوع مخفی) مواجه خواهیم بود که خروجی،پیامد و سرانجام آن هم قابل حدس زدن است.

انقلاب ۵۷ و مختصات ارزشی و تعهدی ان را جلوی خود قرار می‌دهیم و رفتار بعضی از دوستان و سیاسیون را با آن تطبیق می‌دهیم، در بسیاری از موارد پاسخ یک کلمه است، مشروط بدون استحقاق اضافه سنوات. آقای آقامحمدی در بخش‌های مختلفی از سیستم حکمرانی کشور حضور دارد که برخی از این نهاد‌ها بسیار مورد اعتماد و احترام‌اند، امّا برخی اظهارات و رفتار‌های هزینه‌زای ایشان، به آن نهاد‌ها نیز آسیب جدی می‌زند. بعنوان نمونه حضور آقای محمدی در هیات مدیره استقلال با کدام استدلال و توجیه عقلانی صورت پذیرفته و آیا من بعد آقا محمدی را باید در وزن هیات مدیره استقلال ببینیم یا عضو مصلحت نظام؟